من**
کاش در آن دور دست ها،،رویاهایم رنگ حقیقت به خود میگرفت!
کاش به امید امیدی ،،جانی تازه میگرفت روزهایم،،
کاش با همه ی بی آبی هایش،کمی سرپا بود،
نهال پوسیده در من!
کاش..
کاش..
کاش..
کاش میپذیرفتی ام..
.
.
.
مرا تاب این همه بی مهری تو نیست دنیا!!
هانیه بابایی لاجیمی**
کلمات کلیدی : من، نهال، پوسیده، دنیا، آرزو
